Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο:
Η σχέση των κάθε είδους νεοναζιστικών και φασιστικών συμμοριών με τις μυστικές υπηρεσίες, τις αστυνομίες και τους στρατούς των διαφόρων καπιταλιστικών κρατών είναι παλιά, πολύ παλιά αν σκεφτεί κανείς ότι ανάγεται στο τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, καλυπτόμενη πίσω από διάφορα ονόματα, σχήματα και προσωπεία. Κι ενώ οι κυβερνώντες και τα διάφορα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε προσπαθούν πάντοτε και με κάθε μέσο να διαχωρίσουν τα παραπάνω ακροδεξιά εθνικιστικά περιττώματα από το καπιταλιστικό κράτος και τις κατασταλτικές του υπηρεσίες, συμβαίνουν κατά καιρούς κάποια πολιτικά… «ατυχήματα», που αποκαλύπτουν ότι όχι μόνο υπάρχουν συνεργασίες μεταξύ τους, αλλά κι ότι πρέπει να τους αντιμετωπίζει κανείς ως ενιαίους οργανισμούς, ως κρατικο-παρακρατικές συνεργαζόμενες δυνάμεις, που δρουν έχοντας πάντοτε τον ίδιο στόχο: την κατάπνιξη με κάθε μέσο του επαναστατικού κινήματος.
Η τελευταία αποκάλυψη της δράσης αυτών των δυνάμεων συνέβη πριν λίγες ημέρες στη «δημοκρατική» μας Γερμανία, αυτήν που ηγείται του «ευρωπαϊκού οράματος», ώστε να φτάσουμε κάποτε ειρηνικά κι αστικοδημοκρατικά στην «Ευρωπαϊκή Ένωση των Λαών» (τι απάτη κι αυτή!). Το ΒΗΜΑ (29.6.2012) χαρακτήρισε ως «Σκάνδαλο συνεργασίας ναζί – μυστικών υπηρεσιών» το γεγονός ότι πράκτορες των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών «κατέστρεψαν αρχεία που περιείχαν ζωτικές πληροφορίες σχετικά με μια νεοναζιστική τρομοκρατική συμμορία λίγες ώρες πριν την προγραμματισμένη παράδοσή τους στην ομοσπονδιακή εισαγγελία της Γερμανίας. Η υπόθεση αφορά την νεοναζιστική οργάνωση γνωστή ως «Εθνικοσοσιαλιστικό Υπόγειο» (NSU) [πάντως η δική μας νεοναζιστική συμμορία έχει πιο ωραίο όνομα!] και υπεύθυνη για τις χειρότερες πράξεις ακροδεξιάς βίας στη Γερμανία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα μέλη της δολοφόνησαν μία αστυνομικό, πυροβόλησαν και σκότωσαν εννέα μετανάστες [οκτώ Tούρκους και έναν Έλληνα, μεταξύ 2000 και 2006], πραγματοποίησαν δύο βομβιστικές επιθέσεις και λήστεψαν 14 τράπεζες για να χρηματοδοτήσουν τις επιχειρήσεις τους».Μεταξύ των άλλων, μάθαμε από το ίδιο κι από άλλα σχετικά δημοσιεύματα ότι τα μέλη της νεοναζιστικής συμμορίας βρίσκονταν στο μισθολόγιο των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών, αλλά αυτό προσωπικά δεν μου προκάλεσε καμιά έκπληξη. (Είμαι πάντως σε θέση να διαβεβαιώσω ότι τα ονόματα του Μιχαλολιάκου και του Πλεύρη δεν βρέθηκαν στο προαναφερόμενο μισθολόγιο.) Στη συνέχεια μάθαμε ότι παραιτήθηκε ο επικεφαλής των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών και ανέλαβε κάποιος άλλος —για να συνεχιστεί φυσικά το ίδιο «σκάνδαλο», μέχρι το επόμενο επεισόδιο του νεοναζιστικού σίριαλ τρόμου.
Η παραπάνω «αποκάλυψη» δεν προκάλεσε καμιά έκπληξη ούτε και στον «Μάρτιν», το ηγετικό στέλεχος των Γερμανών νεοναζί, που υποστήριξε σε αποκλειστική του «συνέντευξη» στο BBC ότι οι πρόσφατες αποκαλύψεις για τον θύλακα του Τσβίκαου δεν έπρεπε να είχαν εκπλήξει ούτε και τις αρχές (www.bbc.co.uk, 27 March 2012). Στοιχεία απ’ αυτή την συνέντευξη και τις γερμανικές νεοναζιστικές συμμορίες μπορεί να διαβάσει κανείς και στο ΒΗΜΑ (28.3.2012): «Όλο και περισσότερες ακροδεξιές ομάδες στη Γερμανία αυτοαποκαλούνται “Ελεύθερες Δυνάμεις”. Σύμφωνα με τις υπηρεσίες πληροφοριών, αυτή είναι η πιο γρήγορα αυξανόμενη πτέρυγα της γερμανικής ακροδεξιάς. Το κλισέ του νεοναζί που φοράει μπότες και είναι νέος, άνεργος σκίνχεντ είναι πλέον παρωχημένο. Σήμερα δεν μπορείς πάντα να διακρίνεις ποιος είναι νεοναζί και ποιος όχι. Οι Ελεύθερες Δυνάμεις προσελκύουν άλλου είδους ανθρώπους, όπως φοιτητές και επαγγελματίες της μεσαίας τάξης. Οι Γερμανοί μιλούν για μια νέα γενιά “Kravattennazis” – δηλαδή “Γραβατωμένους Ναζί” – σε αντιδιαστολή με τους παραδοσιακούς “Stiefelnazis” (Ναζί με μπότες). Αυτοί χρησιμοποιούν σύγχρονες μορφές αντίδρασης και μεταχειρίζονται τα κοινωνικά δίκτυα.» [Φυσικά, μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει ότι η αλήθεια αυτής της περιγραφής των σημερινών νεοναζί ισχύει και για την Ελλάδα, αν ρίξει μια απλή ματιά στην ελληνική νεοναζιστική αγέλη, που εμφανίζει την ίδια εικόνα.]
«Το BBC επισκέφθηκε την δημοφιλέστερη παμπ στους νεοναζί, The Executioner, στο Βερολίνο. “Τι είμαστε; Εθνικιστές. Νοιαζόμαστε για την πατρίδα μας. Δεν μας αρέσει το σημερινό γερμανικό κράτος. Θέλουμε να ξαναχτίσουμε την χώρα μας για τους πολίτες της, τους Γερμανούς. Θέλουμε να προστατεύσουμε την κουλτούρα, την χώρα, την θρησκεία μας. Ως Γερμανός, είμαι πολίτης δεύτερης κατηγορίας εδωπέρα”, λέει ένας από τους θαμώνες, ο Ούβε Ντράις, πρώην επικεφαλής μιας απαγορευμένης πλέον ομάδας νεοναζί». Τα ίδια δεν λένε κι οι δικοί μας «εθνικιστές»; Αρκεί απλώς ν’ αλλάξει κανείς τις λέξεις «γερμανικό» και «Γερμανός» με τις λέξεις «ελληνικό» και «Έλληνας», και καταλαβαίνει εύκολα τι κρύβεται πίσω απ’ τον αυτοπροσδιορισμό εθνικιστής.«“Φανταστείτε μια χώρα που ονομάζεται Γερμανία αλλά που κατοικείται μόνο από Αφρικανούς, Άραβες, Ασιάτες. Η βιολογία αποτελεί προτεραιότητά μας” λέει». (ΒΗΜΑ, ό.π.) Σ’ αυτά συνοψίζεται και η «ιδεολογία» τους, που οι ίδιοι, οι απανταχού νεοναζί, ισχυρίζονται ότι κατευθύνει την «πολιτική» τους δράση, δηλαδή τους φόνους, τα μαχαιρώματα και τις εν γένει βιαιοπραγίες. Τα ίδια, με πολύ περισσότερα λόγια, υποστήριξε στις διάφορες δηλώσεις του και το κτήνος Μπρέιβικ.
Η ιστορία της συγκρότησης των εν γένει κρατικοπαρακρατικών ακροδεξιών συμμοριών και της εγκαθίδρυσης των οργανωτικών τους σχέσεων με τους στρατούς, τις μυστικές υπηρεσίες και της αστυνομίες των ευρωπαϊκών χωρών ξεκίνησε, όπως ανέφερα και στην αρχή αυτού του κειμένου, στο τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Και δε νομίζω πως χρειάζεται να προσθέσω ότι αρχιτέκτονας του όλου σχεδίου, καθοδηγητής και οργανωτής υπήρξαν οι Η.Π.Α με τις φιλάνθρωπες στρατιωτικές και μυστικές τους υπηρεσίες. Γράφοντας για τη Γερμανία, ο Ελβετός ιστορικός και καθηγητής του πανεπιστημίου της Βασιλείας Daniele Ganser, που διετέλεσε επικεφαλής ερευνητής στο Κέντρο Μελετών Ασφάλειας του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Ζυρίχης (ΕΤΗΖ) και διερεύνησε για χρόνια τις παραπάνω σχέσεις αποκαλύπτοντας και δημοσιεύοντας πλήθος αποδεικτικών στοιχείων, αναφέρει στο βιβλίο του «Οι μυστικοί στρατοί του ΝΑΤΟ» (εκδ. Antilogos, Αθήνα, σελ.270): «Κατ’ εντολή του Πενταγώνου στην Ουάσιγκτον, το νεοϊδρυθέν Σώμα Αντικατασκοπίας των ΗΠΑ (Counter Intelligence Corps) εντόπιζε Γερμανούς Ναζί εγκληματίες και τους προσήγαγε ενώπιον του δικαστηρίου της Νυρεμβέργης, ενώ συγχρόνως το ίδιο σώμα στρατολογούσε μυστικά επίλεκτους ακροδεξιούς εξτρεμιστές για τον αντικομουνιστικό στρατό» (υπογράμμιση δική μου). Στα πλαίσια αυτού του σχεδίου, όπως αποκαλύφθηκε από μια έκθεση 600 σελίδων του Άλαν Ράιαν του Υπουργείου Δικαιοσύνης των Η.Π.Α (1986), στρατολογήθηκε από το παραπάνω Σώμα το 1947 και ο αξιωματικός των Ες Ες και της Γκεστάπο Κλάους Μπάρμπι, γνωστός ως ο «χασάπης της Λυόν», τον οποίο φυγάδευσαν από την Ευρώπη στην Αργεντινή το 1951. «“Μεταξύ αυτών που στρατολογήθηκαν και που, εν συνεχεία, έκαναν οι ίδιοι στρατολογήσεις για το δίκτυο τα πρώτα χρόνια, ήταν ένας πρώην Obersturmführer των Ες Ες, ο Χανς Ότο, και άλλα λιγότερο σημαντικά άτομα, το τρόπαιο όμως ήταν ο Κλάους Μπάρμπι που στρατολογούσε πρώην Ναζί και μέλη της φασιστικής BDJ (Ένωση Γερμανικής Νεολαίας)”, ανέφερε ο βρετανικός Τύπος…» (Searchlight, Ιανουάριος 1991, Ganser, ό.π., 310-311,391)
Ο Αμερικανός ιστορικός Christopher Simpson, στην έρευνά του «America’s Recruitment of Nazis», που αφορά τη στρατολόγηση από τις Η.Π.Α και την μετέπειτα οργάνωση και δράση των ναζιστικών στοιχείων, αποκάλυψε σημαντικά στοιχεία για τις ναζιστικές μυστικές υπηρεσίες και τη μεταπολεμική τους συνεργασία με τη C.I.A. Τα στοιχεία αυτά μπορούν να διαφωτίσουν σε ικανοποιητικό βαθμό τα «σκάνδαλα» που δημοσιεύονται αυτές τις ημέρες για τις σχέσεις των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών και των νεοναζιστικών συμμοριών, σχέσεις που διατηρούνται ισχυρές μέχρι σήμερα. Ο Simpson θεωρεί δικαίως ως πιο σημαντική στρατολόγηση εκείνη του Γερμανού στρατηγού του Χίτλερ Ράινχαρτ Γκέλεν, που ξεκίνησε την καριέρα του στις ναζιστικές μυστικές υπηρεσίες και που ευθύνεται για τα βασανιστήρια και τη θανάτωση «περίπου τεσσάρων εκατομμυρίων Σοβιετικών αιχμαλώτων πολέμου» (Simpson,ό.π.,44). Ο Γκέλεν στρατολογήθηκε από το παραπάνω αμερικανικό Σώμα Αντικατασκοπίας στις 20 Μαΐου 1945 και ξεκίνησε σύντομα τη συνεργασία του με τον στρατηγό Ουόλτερ Μπιντέλ Σμιθ, ο οποίος κατείχε τότε τον υψηλότερο βαθμό της στρατιωτικής κατασκοπίας των Η.Π.Α στην Ευρώπη και διετέλεσε στη συνέχεια διευθυντής της C.I.A. (1950-1953). Ο πρόεδρος Τρούμαν, όταν ενημερώθηκε για τον Γκέλεν, εντυπωσιάστηκε από τη δράση του και από τα στοιχεία που διέθετε, γι’ αυτό «τον διόρισε επικεφαλής της πρώτης μεταπολεμικής μυστικής υπηρεσίας της Γερμανίας, της Οργάνωσης Γκέλεν (Organisation Ghelen), μαζί με μεγάλο αριθμό Ναζί συνεργατών του. (…) Έχοντας την οικονομική και υλική υποστήριξη των ΗΠΑ, η Οργάνωση Γκέλεν εγκατέστησε τα κεντρικά της αρχικά στο Ομπερούρζελ κοντά στη Φραγκφούρτη και αργότερα στις πρώην εγκαταστάσεις εκπαίδευσης των Βάφεν-Ες Ες στο Πούλαχ κοντά στο Μόναχο, όπου βρίσκονται ακόμα τα κεντρικά της γερμανικής μυστικής υπηρεσίας, της BND. Η CIA και η Οργάνωση Γκέλεν υπέγραψαν μυστικά σύμφωνα συνεργασίας και ο υψηλόβαθμος αξιωματικός τηςCIA Τζέιμς Κρίτσφιλντ τοποθετήθηκε στη Γερμανία. Ο Κρίτσφιλντ, τον οποίο οι Γερμανοί αποκαλούσαν “Herr Marshall” (κύριε στρατάρχα), επόπτευε την υπηρεσία του Γκέλεν και φρόντιζε να είναι πάντα στη διάθεσή του τα ονόματα των 150 ανώτερων αξιωματικών της. Η CIA άνοιξε ένα φάκελο για τον καθένα τους. Με αυτό τον τρόπο εξασφαλιζόταν ότι η γερμανική μυστική υπηρεσία ήταν υπό τον αδιαμφισβήτητο έλεγχο των ΗΠΑ» (Ganser, ό.π., 272).
Θα αρκούσαν, ίσως, τα παραπάνω στοιχεία, για να καταλάβει κανείς τις σχέσεις που συνδέουν τις αμερικανικές με τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες και τις (νεο)ναζιστικές οργανώσεις απ’ το τέλος του πολέμου μέχρι σήμερα. Ας προσθέσουμε, όμως, ελάχιστα στοιχεία για κάποια «σκάνδαλα» που αποκαλύφθηκαν στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα, πριν απ’ τα σημερινά.
Όταν το 1990 αποκαλύφθηκε η επιχείρηση Gladio / Stay Behind, δηλαδή οι σχέσεις των μυστικών υπηρεσιών, του ΝΑΤΟ και της C.I.A με μυστικούς στρατούς και ακροδεξιές τρομοκρατικές οργανώσεις στην Ευρώπη, ένας πρώην αξιωματούχος της νατοϊκής κατασκοπίας αποκάλυψε ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Χάρι Τρούμαν και ο Γερμανός καγκελάριος Κόνραντ Αντενάουερ «υπέγραψαν ένα μυστικό πρωτόκολλο για την είσοδο της Δυτικής Γερμανίας στον Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου τον Μάιο του 1955, στο πλαίσιο του οποίου συμφωνήθηκε ότι οι δυτικογερμανικές Αρχές θα απείχαν από την ενεργό νομική δίωξη γνωστών ακροδεξιών εξτρεμιστών» (Searchlight, ό.π., Ganser, ό.π., 274). Στις 10 Οκτωβρίου 1952 η New York Times σε άρθρο της με τίτλο «Γερμανοί σαμποτέρ προδίδουν την εμπιστοσύνη των ΗΠΑ…» αναφέρουν ότι «Αξιόπιστοι αξιωματούχοι επιβεβαίωσαν κατ’ ιδίαν στην εφημερίδα σήμερα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες εισηγήθηκαν και στήριξαν οικονομικά τη μυστική εκπαίδευση νεαρών Γερμανών, περιλαμβανομένων πολλών πρώην στρατιωτών…», γεγονός που προκάλεσε αμηχανία στις κυβερνήσεις των δύο κρατών, κυρίως γιατί δημοσιεύτηκε ότι προορισμός μια τέτοιας ομάδας ήταν η δολοφονία διαφόρων αριστερών, τα ονόματα των οποίων αναφέρονταν σε κάποιες «μαύρες λίστες» που είχαν συντάξει οι επικεφαλής των «εκπαιδευομένων μαχητών» (βλ. και Newsweek, 20 Οκτωβρίου 1952, Ganser, 274).
Τα παραπάνω αποκαλύφθηκαν ύστερα από μια κατάθεση του προαναφερόμενου πρώην αξιωματικού των Ες Ες Χανς Ότο, την οποία έδωσε στα κεντρικά της αστυνομίας της Φραγκφούρτης, στις 9 Σεπτεμβρίου 1952. Στην κατάθεση αυτή ο Ότο ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «περίπου εκατό στελέχη της οργάνωσης έλαβαν πολιτική εκπαίδευση σε συγκεκριμένη σχολή, εκπαιδεύτηκαν να χρησιμοποιούν αμερικανικά, ρωσικά και γερμανικά όπλα, και εξοικειώθηκαν με τις στρατιωτικές τακτικές. Στελέχη της οργάνωσης ήταν κυρίως πρώην αξιωματικοί της αεροπορίας, του στρατού ή των Βάφεν-Ες Ες». Για την ιδεολογία των συμμετεχόντων ανέφερε ότι «αν και δεν ήταν απαραίτητο να έχουν εκφράσει επισήμως νεοφασιστικές απόψεις, τις ασπάζονταν τα περισσότερα στελέχη. Τα οικονομικά μέσα για τη λειτουργία της οργάνωσης παρείχε ένας Αμερικανός πολίτης ονόματι Στέρλινγκ Γκάργουντ».
Στις 8 Οκτωβρίου 1952 ο πρωθυπουργός της Έσης Γκέοργκ Άουγκουστ Τσιν, μιλώντας στο τοπικό κοινοβούλιο, ανέφερε μεταξύ άλλων ότι έγινε η αποκάλυψη της (νεο)ναζιστικής οργάνωσης, η σύλληψη των μελών της και η κατάσχεση στις 18 Σεπτεμβρίου 1952 του σχετικού υλικού, αλλά «την 1 Οκτωβρίου, ο ομοσπονδιακός ανώτατος εισαγγελέας διέταξε την απελευθέρωση των υπόπτων, γιατί η οργάνωση δημιουργήθηκε κατ’ εντολή των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ» (Ganser,279-280).
Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980, ανακαλύπτονταν στη Γερμανία εκατοντάδες κρύπτες με όπλα. «Η σημαντικότερη ανακάλυψη έγινε στις 26 Οκτωβρίου 1981, όταν υλοτόμοι βρήκαν τυχαία μια υπόγεια κρύπτη γεμάτη όπλα και άλλο εξοπλισμό μάχης, κοντά στο χωριό Ίλτσεν στην περιοχή Λινεμπούργκερ Χάιντε. Ο δασοφύλακας και ακροδεξιός εξτρεμιστής Χάιντς Λέμπκε συνελήφθη αμέσως μετά την πολύκροτη ανακάλυψη. Αργότερα οδήγησε την αστυνομία σε ένα τεράστιο οπλοστάσιο τριάντα τριών συνδεδεμένων υπόγειων κρυπτών. Οι κρύπτες αυτές», όπως μας πληροφορεί το περιοδικό Österrreichische Militärische Zeitschrift (τεύχος 2, 1991, σ.123) του αυστριακού Υπουργείου Άμυνας, «εκτός από αυτόματα, περιείχαν και εξοπλισμό χημικού πολέμου [Arsen και Zyankali], περίπου 14.000 σφαίρες, 50 αντιαρματικά όπλα, 156 κιλά εκρηκτικών, 230 εκρηκτικούς μηχανισμούς και 258 χειροβομβίδες» (βλ. και Ganser, ό.π., 289)
Το οπλοστάσιο αυτό των νεοναζί συνδέθηκε βάσει των σχετικών αποδεικτικών στοιχείων με την «μεγαλύτερη τρομοκρατική επίθεση στη μεταπολεμική ιστορία της Γερμανίας». «Στις δέκα και είκοσι το βράδυ της 26ης Σεπτεμβρίου 1980, μια βόμβα εξερράγη καταμεσής του Οκτόμπερφεστ, της διάσημης γιορτής μπύρας που διεξάγεται τον Οκτώβριο στο Μόναχο. Όπως κάθε χρόνο, χιλιάδες κόσμος συγκεντρώθηκε για να ζήσει ό,τι για πολλούς είναι οι τρεις καλύτερες μέρες του χρόνου. Η βόμβα άφησε πίσω της 13 νεκρούς και 213 βαριά τραυματισμένους. Η πόλη του Μονάχου και η Γερμανία συγκλονίστηκαν. Η έρευνα της αστυνομίας αποκάλυψε ότι αυτή τη φρικαλεότητα τη διέπραξαν Γερμανοί ακροδεξιοί εξτρεμιστές. Η μαρτυρία της βόμβας οδηγούσε σε ομάδες Νεοναζί, στις οποίες ανήκε και η Ομάδα Στρατιωτικής Άσκησης Χόφμαν (Wehrsportgruppe Hossman). Σύμφωνα με την αστυνομική έρευνα, η βόμβα τοποθετήθηκε από τον ακροδεξιό Γκούντολφ Κέλερ, είκοσι ενός ετών, μέλος της ομάδας Χόφμαν» (Ganser, ό.π., 290).
Οι διασυνδέσεις του ακροδεξιού δικτύου με τη μαζική σφαγή της 26ης Σεπτεμβρίου 1980 δεν διερευνήθηκαν ποτέ. Ο Ιγκνάτς Πλάτσερ που έχασε τα δυο του παιδιά σ’ εκείνο το φονικό, αφού ζητούσε για χρόνια (τουλάχιστον μέχρι το 1996) να διερευνηθούν οι παραπάνω διασυνδέσεις, σταμάτησε να ζητά τη διαλεύκανση της υπόθεσης: «Άρχισα να συνειδητοποιώ ότι μόνο τον μπελά μου θα βρω και θα μπλέξω αν επιμείνω», δήλωσε στις 27 Σεπτεμβρίου 1996, στην εφημερίδα Süddeutsche Zeitung. Τον καταλαβαίνει κανείς, αν σκεφτεί ότι σύμφωνα με τα πρόσφατα δημοσιεύματα που αποτέλεσαν την αφορμή για να γράψω αυτό το κείμενο, οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες κατέστρεψαν τα αποδεικτικά στοιχεία που αποκαλύπτουν τις διασυνδέσεις τους με τους νεοναζί και τα φονικά τους καθώς και τις σχετικές μισθοδοσίες. [Παρεμπιπτόντως, θυμάμαι ένα γεγονός για το οποίο έγραψα πριν από καιρό, το οποίο αφορούσε μια βόμβα στην Πάρνηθα, ενός συνεργάτη-εκτελεστή κάποιου στελέχους της Χρυσής Αυγής, υποψήφιου βουλευτή και υποψήφιου περιφερειάρχη της, ο οποίος συνελήφθη για δύο φόνους. Εκείνος, ο συνεργάτης-εκτελεστής, ένας 35χρονος υπαξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, είχε συλληφθεί στις αρχές Ιουλίου 2010 για την προσπάθεια κατασκευής βόμβας-“μαμούθ” στην Πάρνηθα! Όπως είχε αναφερθεί τότε στην ανακοίνωση της Αστυνομίας, ο αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός ήταν μία φιάλη υγραερίου 12,2 λίτρων, μια μπαταρία αυτοκινήτου 12 volt και συνδεσμολογία με καλώδια και ηλεκτρονικό δέκτη. Στην κατοχή του είχαν βρεθεί ακόμη ένα περίστροφο 357 Magnum, μάρκας Taurus, με δώδεκα φυσίγγια των 0,38 mm. Ποιος ήταν, όμως, ο «στόχος» της βόμβας; Το αγνοούμε, αν και θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στις 3 και 4 Ιουλίου, ημέρες που θα μπορούσε να πυροδοτηθεί ο εκρηκτικός μηχανισμός, τα μέλη της Πρωτοβουλίας Αγώνα από το λόφο του Στρέφη είχαν διοργανώσει στην περιοχή διήμερο εκδηλώσεων και συγκεντρώσεων ενάντια στην καπιταλιστική και περιβαλλοντική λεηλασία του βουνού της Πάρνηθας.]
Με αφορμή τη σφαγή του Μονάχου, ο σοσιαλδημοκράτης Daniele Ganser προσπαθεί στην παραπάνω έρευνά του («Οι μυστικοί στρατοί του ΝΑΤΟ» σ.290) να δώσει μια απάντηση για το «κλείσιμο» του φακέλου της: «Ένα μέρος από το μπλέξιμο μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι η επίθεση στο Μόναχο οδήγησε την αστυνομία στις κρύπτες του Λέμπκε, οι οποίες οδήγησαν στον γερμανικό στρατό Stay Behind, ο οποίος με την σειρά του οδήγησε στη μεγαλύτερη στρατιωτική συμμαχία του κόσμου, το ΝΑΤΟ, και στην παγκόσμια υπερδύναμη, τις ΗΠΑ». Ίσως στο ίδιο πλαίσιο μπορούν να βρουν την ερμηνεία τους και τα τελευταία «σκάνδαλα» στη Γερμανία, με την καταστροφή των εγγράφων που αποκαλύπτουν τη συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών με τους νεοναζί, είτε αυτοί φορούν κοστούμια με γραβάτες, είτε φορούν μπότες και κυκλοφορούν με λοστούς και μαχαίρια, είτε ακόμα φορούν και στολές, για να προσφέρουν έναντι μισθού και άλλων ωφελημάτων τις «εθνικές» εγκληματικές τους υπηρεσίες. Μήπως τα ίδια δε συμβαίνουν άλλωστε και στην Ελλάδα, από το τέλος του πολέμου μέχρι σήμερα;
